• Begin Oktober was de eerste wedstrijd tegen Forza Almere. Ik had keurig bij onze captain Morris gemeld iets later te komen i.v.m. het coachen van de jeugd in de ochtend. Op het wedstrijdformulier leken vooraf voldoende spelers aanwezig om goed te kunnen starten. Toch kwam er een telefoontje onderweg naar Almere, Morris aan de lijn, \"Ben je er bijna? We hebben te weinig man, Ingmar is namelijk zijn kicksen vergeten en deze ophalen thuis\". Hier moest ik wel heel hard om lachen, van de hele selectie is onze, bepaalt niet verstrooide professor, wel de laatste van wie je verwacht dit te overkomen.
    Een paar maanden later, op 4 maart, is bij de return het hoogtepunt van de middag... de eerste wedstrijd die Ingmar live kan meemaken vanuit zijn rolstoel, of \"crossy\" zoals hij dit zelf noemt. Een harde levensles nemen we mee, het is niet vanzelfsprekend speelminuten te krijgen in de return. Elk moment telt, Ingmar is gelukkig terug.

    Een ander hoogtepunt van de wedstrijd was dat de honden van Jeffrey en Bjorn ook kwamen kijken. Bjorn probeerde wel te doen of hij dat beest \"Pippa\" niet kende, maar vanaf de zijkant werd wel gevraagd of hij zijn hond een beetje onder controle kon houden de volgende keer. Beide beesten renden namelijk als gekken door het veld, alleen Luuk handelde adequaat door daadwerkelijk naar Pippa en Lana te duiken om ze te proberen te vangen. We hebben militairen en nota bene marechaussee medewerkers in het team maar weinig kordaat optreden, het moest weer van onze enige echte dorpsgek komen om dit probleem op te lossen.

    Gevoetbald werd er ook, de eerste helft vrij matig, maar wel met een top gelegenheidskeeper Jordi. Prachtig was dat een vrij zacht balletje door de benen glipte en via zijn hak aan de goede kant van de paal verdween, corner... maar bij een vrije trap, toegekend na een bekende (donker gele) sliding van Van Houten, dook Jordi als een showkeeper de bal uit de hoek en ook in de rebound lukte het hem de bal over zijn doel te tikken.

    Na 25 minuten hield Luuk het voorgezien, \"ik krijg geen enkele normale bal voorin, ik sta hier niet voor Jan lul\" . Redmer zijn spitskompaan neemt genoegen met veel minder. Juist gewoon lekker de uittrap van Jordi die door stuitert, het zijn ballen waar niemand echt raad mee weet behalve Redmer. Hangen, sleuren en alleen ruimte creëren. De ruststand was een vrij bizarre, kijkend naar het spelbeeld, 2-1. 2x Redmer, dit kon een gestolen overwinning gaan worden.

    In de 2de helft gingen wij veel beter voetballen. Het middenveld stond beter en wij kwamen tot voetballen. Na de 2-2, uit een terechte penalty tegen, liep ASV uit naar 5-2. Twee echt mooie goals. Onze spitsen hebben geleverd zoals dat zo mooi heet, 2x Luuk, 2x Redmer en 1x Luc. Einduitslag was, na tegen het einde van de wedstrijd een droge poeier van Forza, 5 - 3 in het voordeel van ASV. Een terechte overwinning waarbij het zonde was dat 1 van de 2 prachtige loopacties van \"speedy\" Luc niet resulteerde in een 6de goal. Het op hoge snelheid passeren lijkt hem makkelijker af te gaan dan het op het oog makkelijke passje breed op het einde, zodat Luuk kon binnenschuiven.

    Eindconclusie, every moment counts, niets is vanzelfsprekend, geen loslopende honden meenemen naar een voetbalwedstrijd en onze spitsen zijn scherp! Op naar Loosdrecht, op naar weer 3 punten.